شناسایی فلور علف­های هرز یا مهاجم نقش موثری در اتخاذ راهکارهای مناسب در جهت کنترل بهینه علف­های هرز و در پی آن افزایش عملکرد محصولات کشاورزی و در نتیجه صرفه بهتر اقتصادی دارد. بررسی گونه­های علف­هرز یا مهاجم دشت اردبیل با پیمایش صحرایی (بین سال­های 1373 تا 1391) انجام و گونه­های جمع­آوری شده به هرباریوم انتقال و شناسایی گردید. نتایج نشان داد که در بین گونه­های گیاهی منطقه 182 گونه به عنوان علف­هرز در مزارع آبی و دیم و حاشیه اراضی رشد می­کنند که متعلق به 31 تیره و 129 جنس هستند. در بین آن­ها تیره­های گندمیان، کاسنی، شب­بو، بقولات و نعناع بیشترین فراوانی را داشتند. از بین گونه­های هرز شناسایی شده منطقه 68/35 درصد (65 گونه) دارای خاصیت دارویی بودند. فرم­های زیستی غالب بر­اساس روش رانکیه تروفیت­ها (Th) با 84/64 درصد (118گونه) و همی­کریپتوفیت­ها (He) با 57/28 درصد (52 گونه) بودند. از نظر پراکنش جغرافیایی، بیشترین عناصر رویشی مربوط به ناحیه ایران تورانی و سپس، عناصر ناحیه اروسیبری- مدیترانه­ای است. با استناد به طبقه­بندی سازمان IUCN و کتاب قرمز ایران گونه­ها از نظر حفاظتی طبقه­بندی و در نهایت 6 گونه به عنوان گونه اندمیک ایران و 10 گونه به عنوان گونه­های با خطر کم و داده ناکافی تعیین گردید. با استناد به این نتایج مبارزه و حذف گونه­های مهاجم از لحاظ زیست محیطی اختلالی ایجاد نخواهد کرد.